2016 06 50 1

Kamery termowizyjne stanowią doskonałe narzędzie do wykrywania i diagnozowania rozmaitych problemów oraz ustalania miejsc ich występowania. Znajdują szerokie zastosowanie w licznych dziedzinach przemysłowych, w budownictwie, chłodnictwie i ciepłownictwie itp. W szerokim zakresie są one obecnie stosowane też w ratownictwie i akcjach gaszenia pożarów. Kamery te mogą również zostać wykorzystanie do wykrywania zagrożeń i awarii w transporcie materiałów niebezpiecznych.

 

Technologia termowizyjna wciąż się rozwija i stosowana jest w licznych dziedzinach ekonomicznych i naukowych do wykonywania pomiarów i obrazów badanych obiektów w podczerwieni, by ocenić ich stan lub zdiagnozować problem. Zastosowanie podczerwieni umożliwia w sposób bezkontaktowy, z pewnej odległości (zależnie od obiektywu) wykrywanie niewidocznych dla naszego wzroku różnic temperatur obserwowanych obiektów i ich otoczenia, mogących wskazywać na występowanie rozmaitych wad, awarii, uszkodzeń, a także miejsc (np. osłabionych), w których może do nich dojść. Kamery podczerwieni mogą również posłużyć do wykrywania zagrożeń wypadków z udziałem pojazdów transportujących w ruchu drogowym lub kolejowym (i nie tylko) materiały niebezpieczne. Zastosowanie w takim wypadku urządzenia termowizyjnego do ustalenia powstałego defektu może zapobiec katastrofie i przyspieszyć podjęcie kluczowych decyzji przez kierującego akcją ratowniczą. Urządzenia te mogą być wykorzystanie do diagnozy stanu technicznego środków (opakowań) przeznaczonych do przewożenia towaru niebezpiecznego już na etapie przygotowania, w firmie spedycyjnej zanim rozpocznie się ich przewóz. Mogą one również pomóc w ustaleniu niewielkich nieszczelności i wycieków podczas odbioru towaru w miejscu docelowym. Zwłaszcza, gdy jest podejrzenie uszkodzenia opakowania (pojemnika, cysterny, kontenera itp.) lub utraty szczelności armatury i zaworów oraz występujących na nich połączeń (zwłaszcza kołnierzowych), służących do załadunku i rozładunku substancji niebezpiecznej.

Kilka słów o transporcie towarów niebezpiecznych

Transport towarów niebezpiecznych, w zależności od rodzaju drogi przewożenia, regulują umowy i przepisy międzynarodoweoraz krajowe. W przypadku transportu drogowego jest to „Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych – ADR”. Jeżeli chodzi o drogi kolejowe to główny akt prawny stanowi tu „Regulamin międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych – RID”. Są jeszcze regulacje dotyczące transportu morskiego – IMGD i lotniczego – IATA oraz żeglugi śródlądowej – ADN (rzadziej użytkowany). W celu identyfikacji rodzaju substancji, jej właściwości niebezpiecznych oraz poziomu zagrożenia, jaki mogą one wywołać po wydostaniu się na zewnątrz opakowania, w którym są przesyłane, stosuje się system ostrzegawczy w postaci nalepek z graficznym ostrzeżeniem i tablic z kodem cyfrowym. Duże opakowania takie, jak cysterny i kontenery oraz duże zbiorniki zamontowane na stałe posiadają nalepki w postaci rombu (kwadrat postawiony na wierzchołku) z symbolem graficznym naniesionym w górnej jego części na tle o barwie danej grupy materiałów. W dolnym rogu tego rombu umieszcza się cyfrę oznaczającą klasę, do jakiej zaliczany jest materiał. Oprócz nalepki ostrzegawczej w ADR i RID stosuje się podobny kod cyfrowy na prostokątnych tablicach ostrzegawczych barwy pomarańczowej. Jeżeli przewożony towar (materiał, substancja) jest przewożony w sztukach przesyłki np. w butlach to stosuje się z przodu i tyłu pojazdu tylko tablice barwy pomarańczowej z czarną obwódką. Dodatkowe informacje jednak w postaci kolorowego znaku graficznego i opisu umieszczone są na czaszy każdej butli i bocznej ściance pojemnika w postaci etykiety ostrzegawczo- informacyjnej. W przypadku przewozu substancji w dużych zbiornikach, cysternach i zamykanych kontenerach oraz „termach” z przodu i tyłu pojazdu umieszcza się tablice ostrzegawcze z kodem cyfrowym. W przypadku przewozu różnych materiałów w kilku komorach (zbiornikach) tablice te umieszcza się również z boku na każdej z nich. W górnej połowie (w liczniku) tablicy znajdują się cyfry mówiące o właściwościach niebezpiecznych towaru i zakazie lub o dopuszczeniu wody do gaszenia pożaru oraz stopniu nasilenie głównej właściwości „szkodliwej”. W dolnej części (w mianowniku) natomiast cyfry oznaczające numer katalogowy UN, pod którym można znaleźć charakterystykę tej substancji. Odczytanie tych numerów podczas awarii lub katastrofy przez przybywających do akcji ratowników pozwala na szybkie rozpoznanie, jakie występują zagrożenia dla ludzi oraz środowiska naturalnego i jakie należy wdrożyć sposoby postępowania, by zapobiec dalszemu rozwojowi niekorzystnej sytuacji, a także jak zabezpieczyć ratowników, by zmniejszyć do minimum ryzyko utraty przez nich zdrowia i/lub życia. W wielu jednak przypadkach na miejscu zdarzenia występują niewidoczne na pozór zagrożenia, które dzięki bardzo dużej wiedzy oraz przezorności kierujących działaniem ratowniczym (KDR) są uwzględniane, jako mogące wystąpić w dalsze perspektywie czasu. Niekiedy jednak czas odgrywa bardzo dużą rolę. Na świecie i w Polsce bywały już przypadki, gdy niespodziewanie podczas działań ratowniczych dochodziło do wybuchu cysterny lub zbiornika z paliwem lub gazem i ranni zostawali ratownicy. Czasem „cudem” udawało się uniknąć obrażeń wśród uczestników akcji ratowniczo- gaśniczej.

 

(...)

 

mł. bryg. Krzysztof Łangowski
dowódca JRG w KP PSP w Tucholi, prowadzi też
usługi ppoż.w ramach fi rmy Bezpieczeństwo
Pożarowei Ochrona Ludności, Biegły Sądowy
z DziedzinyPożarnictwa

Pin It