Podobnie jak Polska/Europejska Norma PN-EN 50131-1:2009 nic nie mówi o systemach ochrony zewnętrznej, bowiem zgodnie z opisem zakresu Normy zawartym w pkt. 1 „Norma nie zwiera wymagań dotyczących strony zewnętrznej I&HAS” (I&HAS – angielski skrót od „systemy sygnalizacji włamania i napadu”), tak samo Polska/Europejska Norma PN-EN 62676-1-1:2014, i inne powiązane z nią normy, nie wspominają nawet jednym słowem o kamerach termowizyjnych stosowanych w systemach ochrony.

Można zatem mieć wiele zastrzeżeń do nowej Normy Obronnej serii NO-04-A004 z 2016 roku, ale jej zaletą jest fakt, że w jakikolwiek sposób wspomina i stara się znormalizować wykorzystywanie wspomnianych wyżej technologii w ochronie obiektów wojskowych.

Według Normy Obronnej kamery termowizyjne na obiektach wojskowych mogą być wykorzystywane na dwa sposoby:

- do weryfikacji sygnałów alarmowych czujek zewnętrznych,
- jako odrębne urządzenie alarmowe przy wykorzystaniu wizyjnej detekcji ruchu.

Odnośnie weryfikacji sygnałów alarmowych w części 4 Normy Obronnej dotyczącej urządzeń zewnętrznych zapisano: „W strefie ochrony zewnętrznej bezpośredniej oraz w strefie ochrony zewnętrznej obwodowej należy integrować zewnętrzne systemy alarmowe z telewizyjnymi systemami nadzoru w celu natychmiastowej weryfikacji generowanych sygnałów alarmowych przez urządzenia alarmowe zainstalowane w tych strefach”.

Więcej na temat sposobu integracji można znaleźć w części 7 dotyczącej telewizyjnych systemów nadzoru. Jest to bardzo istotny zapis dotyczący sposobu współpracy telewizyjnego systemu nadzoru z systemem alarmowym: „… Powyższa weryfikacja powinna się odbywać na zasadzie przełączenia obrazu z miejsca zdarzenia na monitor alarmowy z jednoczesnym rozpoczęciem rejestracji zdarzenia z tzw. „prealarmem”. System powinien być skonfigurowany w taki sposób, aby odtworzył obraz obszaru, w którym wystąpił alarm począwszy od momentu 5 s przed jego powstaniem. …”. Z powyższego wymagania wynika, że do weryfikacji sygnałów alarmowych nie jest możliwe zastosowanie kamer umieszczonych na głowicach PT, a muszą to być kamery stacjonarne. Niestety, w normie nie określono w jakich odległościach mają być rozmieszczone kamery do weryfikacji sygnałów alarmowych, zarówno światła dziennego jak i termowizyjne. Podano jedynie wymóg, że kamery termowizyjne stosowane na obiektach wojskowych muszą mieć rozdzielczość nie mniejszą niż 320x240 pikseli. Oczywiste jest jednak dla twórców Normy, że kamery termowizyjne, ze względu na fakt, że promieniowanie termiczne jest słabiej tłumione przez atmosferę (mgła, kurz, opady itp.) mogą być wykorzystywane na większe odległości niż kamery światła dziennego.

Znalazło to odzwierciedlenie w zapisie dotyczącym wykorzystania kamer termowizyjnych w powiązaniu z algorytmem wizyjnej detekcji ruchu jako czujek. W części 4 Normy Obronnej w wymaganiach dotyczących czujek stosowanych w strefie ochrony zewnętrznej obwodowej, tablica 2 podano, że kamery światła dziennego mogą być wykorzystywane w systemach wizyjnej detekcji ruchu na odległość maksymalną 80m, a kamery termowizyjne na odległość do 450m! Można przyjąć, że podobne są maksymalne odległości, na jakie można stosować kamery do weryfikacji sygnałów alarmowych.

Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi parametrów funkcjonalnych czujek stosowanych na obiektach wojskowych muszą one zapewniać między innymi:

- bezpośrednią cyfrową transmisję danych z kontrolą łączności pomiędzy urządzeniami i oprogramowaniem do wizualizacji, oraz
- cyfrową obróbkę sygnału przy wykorzystaniu inteligentnego algorytmu analizy sygnału.

Biorąc pod uwagę wymóg stosowania bezpośredniej cyfrowej transmisji od czujki do systemu wizualizacji oraz wymóg takiej konfiguracji systemu, aby w momencie wystąpienia alarmu wyświetlony został obraz począwszy od ostatnich 5 sekund przed wystąpieniem alarmu, konieczne jest stosowanie systemów posiadających szerokie możliwości integracji i konfiguracji.

Jak wygląda sytuacja w obiektach infrastruktury krytycznej? Niestety niezbyt optymistycznie. Brak jakichkolwiek norm związanych z zastosowaniem systemów ochrony zewnętrznej na tego typu obiektach powoduje, że przetargi wygrywane są przez firmy oferujące najtańsze rozwiązania niekoniecznie docelowo spełniające wymagania użytkowników. Zarówno czujki stosowane w systemach ochrony zewnętrznej jak i kamery termowizyjne dystrybuowane przez spółkę CIAS spełniają wszystkie wymagania Normy Obronnej i z powodzeniem stosowane są od wielu lat na obiektach wojskowych i obiektach infrastruktury krytycznej w Polsce i za granicą. W ostatnim czasie oferta kamer została wzbogacona o model Vumii Sii OP. Jest to bardzo prosty i tani model kamery termowizyjnej o rozdzielczości 384x288 pikseli lub 640x480 pikseli ze zintegrowanym przetwornikiem CMOS kamery światła dziennego o rozdzielczości 1280x720 pikseli (FOV - 52°). Jest to kamera sieciowa IP działająca w sieci Ethernet z wykorzystaniem protokołu ONVIF, z możliwością zasilania w technologii PoE.

Kamera termowizyjna wykorzystuje niechłodzony przetwornik mikrobolometryczny o czułości NETD ≤40mK czyli wyższej od większości konkurencji, która zapewnia czułość ≤50mK. W kamerze wykorzystywane są obiektywy atermiczne (o szerokim zakresie ostrości) o ogniskowych od 7,5mm (FOV - 77,7°) dla przetwornika 384x288 pikseli i 8,5mm (FOV – 73,2°) dla przetwornika 640x480 pikseli, aż do 100mm (FOV – 5,5° dla 384x288 pikseli i 6,2° dla 640x480 pikseli). Kamera może być wyposażona w algorytm wykrywania pożaru, unikalne rozwiązanie stosowane w kamerach Vumii, i służyć zarówno w systemach weryfikacji i detekcji intruzów jak i, równocześnie, do wykrywania zagrożenia pożarem i detekcji pożaru.

W celu uzyskania większej ilości informacji, jak i zapoznania się z całą ofertą dotyczącą kamer termowizyjnych marki Vumii oraz produktów CIAS zachęcamy do odwiedzenia strony internetowej vumii.com.pl i cias.com.pl.