Czy parkingi podziemne muszą być wyposażone w czujniki tlenku węgla? Czy obowiązkowa jest detekcja LPG? Czy detekcja CO to instalacja przeciwpożarowa? Poniżej zamieszczamy najczęściej powtarzane mity w zakresie detekcji tlenku węgla w garażach i wyjaśniamy wątpliwości z nimi związane.
Czy każdy parking podziemny MUSI być wyposażony w czujki tlenku węgla?
Zgodnie z §108 Rozporządzenia Nr 690 Ministra Infrastruktury z dnia 12.06.2002 r. opublikowanym w Dz. U. Nr 75 z dnia 15.06.2002 r., w wentylację mechaniczną sterowaną czujkami niedopuszczalnego poziomu tlenku węgla muszą być wyposażone jedynie garaże zamknięte oraz parkingi podziemne przygotowane na minimum 10 samochodów. Przy mniejszych parkingach, wyposażenie instalacji w czujki tlenku jest opcjonalne.
Czy każdy parking podziemny MUSI być wyposażony w czujki stężenia LPG?
Znowelizowana ustawa nakazuje aktualnie montaż czujników LPG jedynie w parkingach, w których dopuszczono parkowanie samochodów na gaz. Wynika to z właściwości gazu, który przez to, że jest cięższy od powietrza, gromadzi się przy posadzce stwarzając niebezpieczeństwo wybuchu.
W praktyce trudno kontrolować to, jakim typem samochodu będą poruszać się osoby korzystające z parkingu – a wiedza kierowców na temat skutków parkowania samochodu na gaz w parkingu podziemnym jest nikła. Dlatego przy projektowaniu parkingu, zaleca się dla bezpieczeństwa wyposażyć go w czujnik niebezpiecznego stężenia LPG.
Nowoczesny system wykrywania gazu w halach garażowych z zaimplementowanym protokołem Modbus RTU wymagający jedynie linii zasilającej
Czy czujki w parkingach podziemnych powinny być wyposażone w akustyczny sygnał ostrzegawczy?
W przestrzeniach publicznych w Polsce, takich jak parking podziemny, nie ma obowiązku stosowania sygnałów akustycznych dla detekcji CO. Montaż czujki z sygnałem akustycznym nie zawsze spełni swoje zadanie: z jednej strony zasięg takiego alarmu ogranicza się do otoczenia czujnik, z drugiej – może wprowadzać w błąd (np. sugerować pożar). Dlatego lepszym rozwiązaniem jest zastosowanie tablic optycznych lub optyczno-akustycznych, które komunikatem (np. „nie wjeżdżać, wysokie stężenie spalin”) ostrzegają użytkowników.
Czy dla bezpieczeństwa w parkingu podziemnym czujki tlenku węgla MUSZĄ być zamontowane na każdym filarze?
Liczba czujek na parkingu podziemnym jest warunkowana różnymi kryteriami. W Europie Zachodniej (Austrii, Niemczech, Wlk. Brytanii) istnieją normy definiujące minimalną liczbę detektorów w garażu w zależności od jego powierzchni. W Polsce liczba detektorów zwyczajowo definiowana jest wielkością parkingu, ale panuje dość duża dowolność w jej obliczaniu. W praktyce zależy ona od zastosowanego przez producenta układu pomiarowego, a w związku z tym jego zaleceń, układu architektonicznego samego parkingu, przepływów powietrza, prawdopodobnych miejsc kumulacji gazu. Warto więc skonsultować liczbę detektorów bezpośrednio u producenta prosząc o wyrys powierzchni detekcji na rzucie pionowym garażu.
Czy instalacja detekcji tlenku węgla jest częścią instalacji przeciwpożarowej?
Detekcja tlenku węgla jest częścią instalacji wentylacji bytowej mimo, że często sygnał z detekcji CO podpinany jest pod centralę pożarową, a przysłowiowy „strażak” prosi o test instalacji podczas odbioru instalacji wentylacji ppoż. O tym, że detekcja tlenku węgla jest częścią wentylacji bytowej świadczy choćby fakt, że odbioru instalacji dokonuje SANEPID, a sam system zostaje wyłączony, kiedy załączają się instalacje przeciwpożarowe.
Detektor LPG do sterowania wentylacją w garażach – głowica zależna
Czy prawidłowo zamontowany i uruchomiony detektor wymaga dodatkowych czynności serwisowych?
Sensory wykorzystywane w urządzeniach detekcji tlenku węgla wymagają okresowej kalibracji. Każdy typ sensora ma odrębną charakterystykę i inaczej zmieniają się jego wskazania w czasie. Sensory elektrochemiczne są wysoce selektywne, ale w krótkim czasie nasycają się mierzonym medium, przez co przestają wskazywać realne stężenia gazów w otoczeniu. Sensory elektrochemiczne w zależności od ich budowy i użytego materiału trzeba kalibrować nawet już po pół roku, co podnosi koszty utrzymania instalacji. Niska czułość w połączeniu z brakiem kalibracji powoduje, że instalacja detekcji praktycznie przestaje spełniać swoją funkcję.
Sensory półprzewodnikowe z kolei nie wymagają tak krótkich okresów kalibracji – optymalny okres to ok. 2-3 lat. Sensory te nie są wprawdzie tak selektywne, jak elektrochemiczne, ale z czasem – odwrotnie do sensorów elektrochemicznych – stają się coraz bardziej czułe. W efekcie alarmy mogą pojawiać się coraz częściej, co oczywiście podbije również koszty utrzymania (częściej załączające się wentylatory to więcej zużytej energii), ale nie powoduje niebezpiecznej sytuacji braku reakcji instalacji mimo wysokiego stężenia tlenku węgla.
Pojawiają się również sensory CO oparte na pomiarze w podczerwieni (NDiR). Sensory tego typu pracują stabilnie w długim czasie, trudno jest też zakłócić ich pomiar. Jednak ze względu na koszty takie instalacje wśród sterowania wentylacją bytową garaży nie są zbyt popularne.
Na jakiej wysokości montować detektory?
Tlenek węgla jest gazem lżejszym od powietrza. Ponieważ jest to gaz toksyczny i ma silne oddziaływanie na życie i zdrowie człowieka, pomiaru dokonujemy na wysokości aparatu oddechowego człowieka, tj. na wysokości ok. 1,5-1,8 m mierząc od posadzki. Pomiar na wysokości 2 m i wyżej może dać zbyt późne wskazania i narazić życie i zdrowie przebywających w pobliżu ludzi. Pomiar na takiej wysokości dopuszczalny jest w przypadku detekcji na powierzchniach, do których nie stosuje się poziomów NDS (najwyższe dopuszczalne stężenie) oraz NDSCh (najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe). W garażu natomiast te wartości właśnie są podstawą wyznaczania poziomów załączania detekcji tlenku węgla.
Artykuł firmy
Sensor Tech SA
